สายรุ้งที่ปลายน้ำ

 

สายรุ้งที่ปลายน้ำ

 

 

แก้วภุมรินทร์

 

 

 

 

 

ธัญ ธานินทร์...

            พ่อเลี้ยงหนุ่ม อายุ 32 ปี พ่อเลี้ยงผู้ทรงอำนาจแห่งอาณาจักรธานินทร์ พ่อเลี้ยงผู้ไม่เคยเกรงกลัวผู้ใด เพราะทุกคนที่รายล้อมรอบกาย มีแต่จะต้องเกรงกลัวความเด็ดขาดของชายผู้นี้ นอกจากร่างกายที่กำยำแล้ว สิ่งที่น่าเกรงขามของพ่อเลี้ยงที่มากด้วยอิทธิพลอย่างเขา ก็คือ ดวงตาที่ไร้ซึ่งความหมาย และไม่ง่ายต่อการคาดเดา!

ปลายวารินทร์ วรงค์กิตเดชา...

            สาวน้อยที่เกิดมาพร้อมกับชะตาที่ถูกสาป ถึงจะมีอายุเพียง 21 ปี แต่คนอายุน้อยก็ใช่ว่าจะไร้ซึ่งความทรงจำอันแสนเจ็บปวด เพราะเรื่องโหดร้ายต่างๆนานา ถาโถมเข้ามาหาเธออย่างไม่ขาด และเรื่องที่ฝังลึกอยู่ใต้ก้นบึ้งของแม่น้ำสายใหญ่ที่ใกล้จะแห้งเหือดลงทุกวันเช่นเธอ ก็คือเรื่องนั้น เรื่องที่เป็นเสมือนฝันร้ายที่สุดในชีวิต!

......................................................................

“จะนั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้อีกนานไหม?”

น้ำเสียงเรียบที่ฟังดูคุ้นหูดังเข้ามาพร้อมๆกับสองขายาวที่ปรากฏให้เห็นในดวงตาสีดำสนิทของคนที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ใบหน้านวลผ่องที่แปดเปื้อนด้วยคราบน้ำตามากมายค่อยๆเงยมองขึ้นมาจากรองเท้าหนังสีดำเงา ไล่ขึ้นมาตามกางเกงเรียบสีดำขึ้นมาเรื่อยๆ ช้าๆจนในที่สุดก็มองเห็นใบหน้าสากเคราของเจ้าของเสียง

“คุณธัญ!”

“ก็ฉันน่ะสิ คิดว่าตำรวจหรือไง”

ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ ดวงตาคมสีน้ำตาลที่จ้องมองคนนั่งร้องไห้อยู่ก็รู้สึกบางอย่างขึ้นมาลึกๆ ก่อนมือหนาจะคว้าข้อมือบางแล้วดึงให้ร่างเล็กลุกขึ้น โดยไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าสีน้ำเงินเก่าๆที่วางอยู่ข้างๆตัวเธอขึ้นมาด้วย

“มากับฉัน”

“เอ่อ คุณธัญ จะพาดิฉันไปไหนคะ”

น้ำเสียงปนสะอื้นเปล่งออกมาพร้อมๆกับอาการตกใจ

“ก็พาไปส่งตำรวจไง”

“ไม่ไปนะคะ ดิฉันไม่ได้ทำ ดิฉันไม่ไปนะคะคุณธัญ ดิฉันไม่ไป ปล่อยดิฉันนะคะ!”

จากที่อาการสะอึกสะอื้นเมื่อครู่นี้ได้สงบลงไปเล็กน้อย แต่ตอนนี้อาการเดิมมันกลับหวนคืนมาอีกครั้ง แตกต่างกันตรงที่ครั้งนี้ มันระลอกใหญ่ยิ่งกว่าเดิม ปลายวารินทร์พยายามแกะมือหนาออกเป็นพัลวัน มีแรงเท่าไหร่ เธอใช้ไปกับการขัดขืนเท่านั้น ไม่ว่ายังไงเธอจะไม่ยอมไปกับเขาเป็นอันขาด หัวใจดวงน้อยเต้นตุบตับไม่เป็นจังหวะ เต้นแรงจนแทบจะหยุดเต้น เพียงเพราะได้ยินคำว่า ‘ตำรวจ’

“นี่ ฉันล้อเล่นน่า ไม่ได้จะพาไปส่งตำรวจ”

ชายหนุ่มเห็นสถานการณ์ไม่ค่อยจะดี หากไม่รีบแก้ไขคำพูดที่คิดจะขู่เธอเล่นๆก่อนหน้านี้ มีหวังแม่สายน้ำอันกว้างใหญ่คนนี้คงได้พรั่งพรูหยดน้ำอันมหาศาลออกมาไม่ขาดสายเป็นแน่

“แล้วคุณธัญจะพาดิฉันไปไหนคะ”

เสียงคนพูดยังคงสั่นๆ แต่อาการสะอื้นจางลงเล็กน้อย

“เดี๋ยวก็รู้”

ทันทีที่เสียงเจ้าเล่ห์จบลง ลำตัวบางก็ต้องเซถลาไปด้วยแรงกระชากที่ข้อมือเล็กอย่างแรง จำใจต้องเดินตามพ่อเลี้ยงจอมเผด็จการไปอย่างไร้ข้อโต้แย้งใดๆ

 ...................................................................

สวัสดีในนามของนามปากกา ...แก้วภุมรินทร์  ค่ะ

หากรีดท่านใดเคยอ่านนิยายจากนามปากกา "ณวดี" มาแล้ว

ไรท์ขอฝากผลงานของอีกหนึ่งนามปากกาด้วยนะคะ

"แก้วภุมรินทร์"

นามปากกานี้จะมีแนวในการดำเนินเรื่องแตกต่างจากนามปากกา ณวดี นิดนึงค่ะ

พระเอกจะไม่ได้ร้ายกาจอะไรมากมาย(มั้ง) แต่จะชอบถึงเนื้อถึงตัวนางเอกนิดหน่อย(หรือไม่นิดก็ไม่รู้ อิอิ) นางเอกก็จะมีอะไรที่สมกับเป็นนางเอกนิยายจริงๆค่ะ ไม่ว่าจะเป็นบทนางเอกเจ้าน้ำตา น่าสงสาร ถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียว เป็นต้นค่ะ 

หากรีดท่านใดไม่ชอบแนวนี้ จะขอบายก็ไม่ว่ากันค่ะ

แต่ถ้ารีดท่านใดชอบแนวนี้ ก็อยากให้ลองอ่าน สายรุ้งที่ปลายน้ำ กันดูนะคะ

ไม่รู้จะเชิญชวนยังไงให้เข้ามาอ่านกัน 

เอาเป็นว่าลองอ่านกันดูแล้วท่านจะรู้ด้วยตัวเองค่ะ อิอิ

...................................................................

ตัวละครในเรื่อง ฉาก และเหตุการณ์ทุกๆเหตุการณ์ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับสถานการณ์จริงแม้แต่น้อย ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น 

*บุคคลในภาพถูกนำมาใช้เพื่อประกอบจินตนาการเท่านั้น*

ขอบคุณภาพประกอบจาก http://pixabay.com และ แอฟ Wallpapers 

..................................................................

---สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗---